KÖYLÜ KADIN

[rima]

Genç kız, el aynasında makyajını kontrol etti; "-Gayet iyi." dedi.
Güzelliğinden
emindi.Çevresindeki
erkeklerin pervane olmasından zaten
biliyordu güzel olduğunu. Hayatın tadını çıkaran, rahat yaşayan
biriydi.

Cep telefonu çaldığında, akşam arkadaşlarıyla hangi eğlence yerine
gideceğine karar vermeye çalışıyordu. Telefondaki numaraya baktı,
arayan

annesiydi.
- Alo...kızım,
nasılsın?

- İyiyim anne. Ne oldu *
- Sana bir surprizim var.
- Surpriz mi?

- Evet.Çok eski bir arkadaşım, dostum şehrimize gelmiş...
- Eee kimmiş.

- Kim olduğu surpriz. Fakat, onu senin almanı istiyorum.

- Ben mi?
- Evet, senin iş yerine yakın olan parkı biliyormuş. Parka
gitmesini

ve

seninle buluşmasını söyledim. Senin de parka gidip onu almanı
istiyorum.

- Anne, ben böyle şeyleri sevmem, kendin halletsen.

- Kızım 1-2 saatlik bir işim var. Ayrıca seni bebekliğinden tanıyan
bir

arkadaşım. Seni görünce mutlaka çok sevinecektir.

- Amaaan. Peki peki... Nasıl tanıyacağım.
-Evden çıkarken üzerine giydiklerini tarif ettim.O parkta bazı
oturaklar
piknik masası şeklinde. Parkın sinema tarafı girişindeki ilk
piknik
masasına otur. O gelince seni bulacak.
-Tamam
anne..tamam...

- Kızım senden her gün mü bir şey istiyorum.Üniversiteyi bitireli,

hele
de işe gireli bir fatura yatırmaya bile
göndermedim.

- Hemen darılma, tamam dedim ya...

O nasıl tamam demekse... neyse, hadi o zaman, izin al da çık,
bekletme.

Ben de işlerimi bitirip hemen geleceğim.
*** **** **** **** **** **** **** **** **** ****
Genç kız, izin alıp çıktı.Kısa bir yürüyüşten sonra parka vardı. Bu
parkta daha önce hiç oturmadığını farketti. Arkadaşlarıyla hep
paralı,lüks eğlence yerlerine giderlerdi.

Annesinin tarif ettiği, girişteki ilk masayı buldu, boş olan
kısmına
oturdu. Masanın diğer tarafında bir köylü kadınla, küçük kız
oturuyordu.

Onlarla aynı yerde bulunmaktan utandığını hissetti. "-Annemin
arkadaşı

çabucak gelse de, şunlardan kurtulsam" diye düşündü.

Köylü kadın çekinerek seslendi;
- Afedersin kızım, bir şey sorabilir miyim?

"Kızım" diye seslenmesi iyice sinirlerini bozdu.

- Ne var, adres mi soracan! ...
Sert çıkış karşısında kadın sesini alçalttı;

- Hayır kızım, başka bir şey soracaktım.

- Sizin gibi cahiller ya adres sorar, ya para ister.
Köylü kadının kızaran yüzüne aldırmadı bile. O sırada şık ve lüks
giyimli, orta yaşlı bir kadının uzaktan yaklaştığını gördü.

"-Nihayet." diye düşündü. Ayağa kalkıp kadını karşılamaya
çalışırken,

kadın yanlarından geçip gitti. Somurtarak geri oturdu.

Yanındaki küçük kıza daha sıkı sarılmış köylü kadının gözünden bir
damla

yaşın süzüldüğünü gördü.Kadın gözyaşını saklamak için diğer tarafa

dönünce bir yüzündeki büyük yanık izi göründü. Genç kız manalı
manalı
güldü;

- Bak kolayca gözyaşı dökebiliyorsun, yüzünde de çirkin bir yanık
izi
var. Burda ne bekliyorsun geç bir köşeye aç mendilini ağla... Fakat
ağlamayla benden bir şey koparacağını sanma, tamam mı..
Kadın dayanamadı;

- Cahil deyip duruyorsun. Ne cahilliğimi gördün. Tanımadığım bir

kadına,
torununun yanında hakaret mi ettim!
...

- Oooo... laf yapmayı da biliyormuş

-Anlaşıldı kızım, sen üniversite bitirmiş, çok şey öğrenmiş
olabilirsin

ama insanlıktan sınıfta kalmışsın. Torunumu okutmak için

uğraşacaktım.

Fakat seni görünce
vazgeçtim.
Yaşlı kadın, küçük kızı alıp masadan kalkarken, boşalan yere doğru
şık

giyimli bir kadın yaklaştı. Cevap vermek için hazırlanan genç kız
zengin

giyimli, şık kadını görünce uzaklaşan yaşlı kadına cevap
vermekten

vazgeçti. Yaşlı kadın geriye bakmaya çalışan küçük kızın başını
eliyle

engelledi.
**** **** **** **** **** **** **** **** **** ****
Bir süre sonra, genç kızın annesi parkta yanına geldi.

- Merhaba kızım, Zeynep teyzen nerde?

- Kimse gelmedi anne. En son bir bayan geldi, yanıma oturdu. O da
sadece

dinlenmek için gelmiş biriymiş.

- Allah Allah! ... giyindiklerini çok iyi tarif
etmiştim, seni nasıl
bulamadı anlamadım. Yanında küçük bir kız olacaktı.
Genç kız bir an durakladı.
-Küçük bir kız mı?
- Evet

- Anne! . biz zengin, kültürlü insanlarız. Herhalde arkadaşın da

zengin,
kültürlü biridir, değil mi?

- Kültürsüz değil ama zengin değil.
- Sakın bana köylü bir kadın olduğunu söyleme.
- Köyden gelen kadına ne denir ki! ..
- Oh... iyi iyi, köylü kadınları karşılmaya beni gönderiyorsun.
- Kızım, o kadına bir borcumuz vardı. O zamanlarda borcumuzun
karşılığı

bir şey veremedik. ' - Gün gelir, bir ihtiyacım olduğunda, ben
kapınızı
çalarım'. Dedi ve işte bu gün kapımızı çaldı.

-Ne istiyormuş?
- Torununu okutmamızı istiyor. Baban şimdi arabayla gelip hepimizi
alacak, kayıt için okula götürecek.

- Anne, o köylü kadına ne borcun olabilir ki, anlayamadım?

Annesi, kızının öfkeli ses tonuna dayanamadı;
- Kızım, sen bebekken biz köydeydik.
- Eee...

- Sana yıllar önce
bahsetmiştim, köydeyken evimiz yandı, biz de
inekleri,atları,tarlaları neyimiz varsa hepsini satıp köyden
göçtük,
demiştim.

-Evet, hatırladım.
- O yangınla ilgili bir ayrıntıyı, seni üzülebilir veya seni evde
yalnız

bıraktığımız için darılabilirsin korkusuyla anlatmamıştık.
- Herhalde şimdi anlatacaksın...
- Baban evde yoktu, ben de su doldurmaya köy pınarına gitmiştim.

Lodos
mu ne diyorsunuz,
işte o rüzğar bazen ters esiyormuş, yukardan aşağı
filan. Sen beşikte uyuyorken rüzğar bacadan içeri esince közler

ocaklıktan tahtalara sıçramış, yangın başlamış. Pınar yerinden
dumanları
görüp koştuğumda
alevler heryeri sarmıştı. Birazdan yıkılacak gibi
görünen eve yine de girmek için atıldığım anda Zeynep teyzen
kucağına
seni almış olduğu halde dışarı fırladı. O sahneyi hiç unutamam;
onun
kucağından seni aldığımda o çığlıklar atıyordu.
- Niçin?

- Seni kurtarırken, sağ tarafı yanmıştı. Gelince görürsün sağ
yanağında ağır bir yanık izi var. Çok acı çekti çook. Dur ağlama,
seni bu kadar
üzeceğini bilmiyordum. Tamam kızım, bak makyajın akıyor, ağlama.
Hah!
baban da geldi. Fakat Zeynep teyzen hala bizi bulamadı...