Oklar namaza engel olamadı

[dareyn]

Câbir radiyallahu anh’dan:
Allah Resulü sallallahu aleyhi ve sellem ile sefere, yani Zâtur-Rikâ’ harbine çıktık. Müslümanlardan biri, ganimet olarak müşriklerden birinin karısını almıştı. Bunun üzerine müşrik olan kocası, yemin etti ve: “Muhammed’in ashabından birinin kanını akıtıncaya kadar onları izleyeceğim.” Bu şekilde Allah Resulü sallallahu aleyhi ve sellem’in izini takibe koyuldu. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem bir yerde konakladı ve “Bizi kİm bekleyecek?” buyurdu.
Hemen biri Muhacirler, diğeri Ensâr’dan olmak üzere iki kişi gönüllü oldu. Onlara şöyle buyurdu: “Geçidin ağzını tutun (bekleyin)!”
O ikisi yolun ağzına varınca. Muhacir yattı; Ensarî İse namaza durdu. Sonra müşrik geldi; onu (namazdakini) görünce, kavmin nöbetçisi olduğunu anladı. Ona bir ok attı. Namazda olan, ağzıyla o oku çıkardı. Bu defa müşrik üç ok daha attı.
Ensârî rükû ve secdeye vardı; (namazını bitirince) arkadaşını uyandırdı. Müşrik bunu görünce hemen kaçtı. Muhacir, Ensarı’den akan kanlan görünce, şöyle dedi:
“Sübhanallah! Neden sana ilk oku attığın da beni uyandırmadın?” Şu cevabı verdi: “Bir sûre okuyordum; sûreyi kesmek istemedim.”Ebu Davud,198;Ahmed,III,343,359

Resuli Ekrem’in (s.a.v) katıldığı ”zatürrika” savaşında Müslümanlardan biri müşrik bir adamın muharebe yerinde bulunan karısını öldürmüştü. Ölen kadının kocasıda. ” Vallahi ben de bir müslümanı öldüreceğim” diye yemin etmişti. Bir süre Peygamber (s.a.v) ve arkadaşlarının arkasından onları izlemeye devam etti. Bir yerde mola verilmişti. Peygamber (s.a.v) Efendimiz ”Bu gece istirahatimizde bize kim nöbetçilik yapacak” diye sordu. Muhacir ve Ensardan iki sahabe Ammar bin Yasir (r.a) ile Abbad bin Bişr cevap verdiler. ”Ya Rasulüllah biz nöbet tutarız.” Peygamber (s.a.v) Efendimiz ‘ Öyleyse şu vadinin giriş kısmında nöbet tutunuz.” dedi.
Bunun üzerine nöbet yerine büyük sevinçle gittiler. Nöbete başlayacakları sırada Abbad, Ammar’a ”Gecenin hangi bölümünde nöbette olmamı istersin” diye sordu. Ammarda ” Gecenin ilk bölümünde sen nöbet tut” dedi.
Bunun üzerine Ammar, kendi nöbeti gelinceye kadar arkadaşının yanında uyumaya başladı. Nöbette duran Abbad da çevrenin sakin olduğunu görünce vakitini değerlendirmek için gece namazına durdu.
Abbad (r.a) gecenin sessizliğinin verdiği huzurla namaza kendini vermiş, bütün benliğiyle Allah’a ibadet etmenin hazzını yaşıyordu.
Bu sırada eşi öldürülen müşrik çok uzak mesafedeki karartıyı görünce , yayına bir ok yerleştirdi ve bıraktı. Ok eliyle koymuş gibi Hz. Abbad’ın (r.a) vücuduna saplandı. Bu sırada Abbad (r.a) on bir sayfalık Kehf suresinin ortalarına gelmişti. Eliyle oku çıkardı ve namaz kılmaya devam etti.
Biraz bekleyen müşrik önceki okun isabet etmediğii sanarak Abbad.’a (ra.) ikinci okunuda fırlattı. İkinci ok da namazda olan Abbad’a (r.a) saplanmıştı. Bu okuda aldırmadan çıkardı ve namazına devam etti. Sankii o atılan oklar onun vücuduna saplanmamış gibi huşu içerisinde namaz kılıyordu.
Büyük bir öfkeye kapılan müşrik bu okunda isabet etmediğini düşünerek üüncü bir ok fırlattı. Üçüncü ok da isabet etti. Abbad (r.a) bu okuda çıkarttı. Bir müddet sonra arkadaşı uyandı. Müşrik onların iki kişi olduklarını görünce kaçtı. Ammar saplanan üç oku ve arkadaşından akan kanları görünce şaşkına dönmüştü. ”Sübhanellah” Sana ilk oku atınca beni niye uyandırmadın diye sordu. Abbad yaptığından gayet memnun ve huzur dolu bir sesle şu ibretli cevabı verdi.
”Öyle bir sure okuyordum ki kesmek istemedim. eğer Rasulüllahın (s.a.v) verdiği görevin aksamasından korkmasaydm ölünceye kadar namaz kılmaya devam ederdim.” dedi.