PEYGAMBER ALEYHİSSELAMIN İSMİ ANILDIĞINDA ONA SALAVAT GETİRMEMEK İLE İLGİLİ HADİSLER

[odsu]

Sahih olduğunu söyleyen Hâkim'in Kâb b. Aceze (r.a.) den riva­yetinde Resûl-i Ekrem:

“Minberi hazırlayın,” buyurdu. Biz de minberi hazırladık. Üç basamaklı olan minberin her üç basamağına yükseldikçe âmin dedi. Minberden indiğinde kendisine:

“Ya Resûlallah, âdetinizin hilafına, birinci basamakta âmin, ikinci basamakta âmin, üçüncü basamakta da âmin, dediniz. Bunun hikmeti ne idi?” diye kendisinden sorduk. Resûl-i Ekrem:

“Birinci basamağa çıktığımda bana Cebrail aleyhisselâm gel­di de: “Ya Muhammed, ramazan ayına yetiştiği halde ölüp de gü­nahı bağışlanmayarak cehenneme atılan kimseyi Allah (rahmetin­den) uzaklastırsın.” dedi, ben de “Âmin” dedim. İkinci basamakta yine Cebrail aleyhisselâm geldi ve “Ey Muhammed, kimin yanında adın anıldı ve sana salavat getirmedi ise (Allah'ın rahmetinden) uzak olsun.” dedi, ben de “Amin” dedim. Üçüncü basamakta yine Cebrail aleyhisselâm gelerek “Ya Muhammed, anne ve babasına ve­ya bunlardan birisine ihtiyarlık anlarında yetişip de cennete girmesine sebep olacak şekilde rızalarını kazanmayan (Allah'ın rahmetin­den) uzak olsun.” dedi, ben de “Âmin” dedim, buyurdu”.

İbn Hibban “Sahih”inde, Taberânî leyyin sened ile, aynca Bezzâr ve Taberâni İbn Huzeyme'den aynı mealde rivayetleri vardır.[1]

Tirmizi’nin, hasen ve gariptir, dediği rivayeti şöyledir: Cebrail aleyhisselâm Resül-i Ekrem'e gelerek,

“Yanında ism-i şerifin anıldığı halde üzerine salavât-i şerife ge­tirmeyen kimsenin burnu sürtülsün. Ramazan ayı girip çıktığı halde (gerekli ibadeti yapmadığı için) mağfiret olmayan kimsenin burnu sürtülsün. Anne babasından (birinin veya her ikisinin) ihtiyarlık ça­ğına yetişip de (rızalarını kazanmak suretiyle) cennete giremeyen kimsenin de burnu sürtülsün.” buyurdu.”[2], buyurmuştur. Yal­nız İbn Huzeyme ve “Sahih”inde İbn Hibban’ın rivayetleri ifade ba­kımından farklıdır. Bunlara göre, Resûl-i Ekrem'in her üç basamak­ta ayrı ayrı “Âmîn” demesinin hikmetini sorduklarında, Resûl-i Ek­rem:

“Birinci basamakta Cebrail aleyhisselâm geldi ve:

“Kim ki Ramazan ayma yetişir ve (gerekli ibadeti yapmadığı için) bağışlanmadan cehenneme girerse, Allah onu (rahmetinden) uzaklaştırsın. Sen de; “Âmîn” de, dedi, ben de: “Âmîn” dedim. (Ceb­rail yine:) Anne ve babasının birine yetiştiği halde ölüp de cehenne­me giren kimseyi Allah (rahmetinden) uzaklaştırsın, sen de “Âmin” de, dedi, ben de “Âmin” dedim. (Yine Cebrail:) Yanında ism-i şerifin anılıp da senin üzerine salavât-ı şerife getirmeyen, sonra ölüp de ce­henneme giren kimseyi Allah (rahmetinden) uzaklaştırsın, sen de “Âmin” de, dedi, ben de “Âmîn” dedim.”[3], buyurdu.

Ayrıca Taberanfnin Hüseyin b. Ali (r.a.) den rivayetinde Resûl-i Ekrem:

“Kimin yanında ismim anılır da şaşırıp bana salavât-ı şerife ge­tirmezse, cennetin yolunu şaşırmış olur.”[4], buyurmuştiur.

Muhammed b. Hanefi'den mürsel olarak gelen bir rivayette Re­sûl-i Ekrem:

“Kimin yanında ismim anılır da üzerime salavat-ı şerife getirme­yi unutursa, cennetin yolunu şaşırmış olur.”[5], buyurmuştur.

İbn Mâce ve Taberâni'nin -senedinde ihtilâf olan- rivayet­lerinde Resûl-i Ekrem:

“Bana salavât-ı şerife getirmeyi unutan kimse, cennetin yolunu şaşırmış olur.”[6], buyurmuştur.

Nesei, “Sahih” inde İbn Hibbân, Sahih olduğunu Söyleyen Hâkim Hüseyin b. Ali (r.a.) den, aynca Tirmizi’de -râvileri arasına Hz. Ali'yi katarak- hasen, Sahih ve garip olduğunu söylediği, rivayet­lerinde Resûl-i Ekrem şöyle buyurmuştur:

“(Gerçek) cimri, yanında ismim anıldığı halde bana salavât-ı şe­rife getirmeyendir.” [7]

İbn Âsım'ın rivayetinde, “Cimrilerin cimrisi, yanında ismim anıl­dığı halde bana salavât-ı şerife getirmeyendir. İşte bu, insanların en cimrisidir.” [8], buyurulmuştur.

--------------------------------------------------------------------------------

[1] Mecmeu'z-Zevâid ve Menbeu'l-Fevâid, 8/139.

[2] Sünenü't Tirmizi, 5/550 (Ancak Tirmizideki rivayette Cebrail aleyhisselâm’dan bahis yoktur).

[3] Mecmeu'z-Zevâid ve Mecbeu'l-Fevâid, 10/166.

[4] Mecmeu'z-Zevâid ve Menbeu’l-Fevâid, 10/164, (Taberâni'nin rivayetinden naklen).

[5] et-Tergîb vet-Terhib, 2/508 (Taberâni'nin rivayetinden naklen).

[6] Sünenü İbn Mâce, 1/294.

[7] Sünenü't-Tirmizil, 5/551; Mecmeu'z-Zevaid ve Menbeu'l-Fevâid, 10/164 (Ta­berâni'nin rivayetinden naklen).

[8] et-Tergîb vet-Terhib, 2/510, 511 (İbn Ebl Asm’ın rivayetinden naklen).