Cuma Gününün Fazileti

[ruveyda]

1. Cuma günü, (üzerine güneşin doğduğu en hayırlı gün) [1], Allah katında günlerin efendisi ve en büyük gündür. Hatta Kurban ve Ramazan Bayramı günlerinden de üstündür.
2. O gün Müslümanların bayramıdır. [2]
3. Allah (Azze ve Celle) Adem (Aleyhi's-Selam) i o gün yarattı.
4. Adem (Aleyhi's-Selam) i o gün cennete girdirdi. [3]
5. Adem (Aleyhi's-Selam) i cennetten yeryüzüne o gün indirdi.

6. Adem (Aleyhi's-Selam) in tevbesini o gün kabul etti. [4]
7. Adem (Aleyhi's-Selam) i o gün vefat ettirdi.
8. O günde öyle bir saat vardır ki, o anda kul haram olmadıkça her ne isterse Allah (Azze ve Celle) onun isteğini muhakkak yerine getirir.
9. Kıyamet o gün kopacaktır. Bu sebeple mukarreb (yakınlaştırılmış) melekler, gök, yer, rüzgar, dağlar ve denizler (cinler ve insanlar dışındaki yürüyen her canlı) [5] Cuma günü (kıyametin kopması) nden korkarlar. [6]
10. O gün Allahu Teâlâ’nın bizden öncekilere kaybettirip bizlere gösterdiği ve bu şekilde bir ikram olarak katındaki faziletli güne bizi isabet ettirdiği gündür. [7]
11. O günün adabına riayet edildiği ve büyük günahlardan sakınıldığı sürece Cuma namazına giderken atılan her adıma karşılık (gündüzü) oruçlu ve gecesi ibadetle geçirilen bir yıllık amelin sevabı kazanılır [8] ve o Cuma ile diğer Cuma arasındaki [10 günlük] [9] (küçük) günahları affedilir. [10]
12. O gün Kehf Sûresi’ni okuyan için iki Cuma arasında nurdan bir ışık parlar. [11]
13. Müslümanlar mescide erken gelişlerine göre deve, sığır, koyun, tavuk ve yumurta tasadduk etmiş gibi sevap elde ederler. [12]
14. O gün veya gecesi vefat eden Müslümanları Allah kabir fitnesinden korur. [13]
15. O gün cemaatle kılınan sabah namazı Allah katında en faziletli namazdır. [14]
--------
[1]Müslim 854/17, Ebu Davud 1046
[2] İbni Mace 1098, Taberânî, Mu’cemu’s-Sağir 1/129,269
[3] Müslim 854/17, Ebu Davud 1046
[4] Ebu Davud 1046, Nesâî 1430, Muvatta Cuma Kitabı, No:16
[5] Ebu Davud 1046
[6] Ebu Davud 1046, Nesâî 1430, İbni Mace 1084, Muvatta Cuma Kitabı, No:16, Ahmed 3/430. Bu dip not 1,3,5,7,8 ve 9 nolu başlıkların kaynağıdır.
[7] Müslim 856/ 22, İbni Mace 1083
[8] Ebu Davud 345, Tirmizî 495, Nesâî 1384, İbni Mace 1087
[9] Ebu Davud 1113, Beyhakî Sünenü’l-Kübra 2/219
[10] Buhârî 855, İbni Mace 1097
[11] Terğib ve Terhib 2/177
[12] Buhârî 890, Müslim 850/25
[13] Tirmizî 1080
[14] Ebu Nuaym, el-Hilye 7/207, Albânî, Sahihâ 1566