Cihada denk olan amel

[odsu]

Ebu Hureyre’den (r.a) rivayetle Nebi’ye (s.a.v) soruldu:
“Allah yolunda cihad etmeye denk ne var?”
“Güç yetiremezsiniz” dedi. Üçüncüsünde :
“Allah
yolunda cihad edenin misali , Allah yolunda cihad edenin , evine
dönünceye kadar gündüzleri oruçla , geceleri de ibadet ve kıyamla
geçiren adamın misali gibidir” dedi.
(Müslim, İmare: 29 ; Tirmizi , Cihad : 1)

Ebu Hureyre’den (r.a) rivayetle Nebi’ye (s.a.v) bir adam sordu :
“Ey Allah’ın Rasulü! Cihada denk gelebilecek bir ameli bana göster “ dedi . Rasulullah (s.a.v) :
“Bulamıyorum”
dedi .Sonra şöyle devam etti: “Mucâhid sefere çıktığı zaman sen mescide
girip de (o geriye dönünceye kadar) hiç gevşemeden devamlı namaz
kılmaya; hiç iftar etmeden devamlı oruç tutmaya gücün yeter mi?“buyurdu.
“ (Adam) : “Kim bunu yapabilir?” dedi.
(Buhari ,Cihad: 2)


Ebû
Hureyre’den: Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurmuş­tur: «Eğer ümmetime
meşakkat yüklemiş olmasaydım Al­lah yolunda hiç bir seriyyeden geri
kalmazdım. Fakat onları bindirecek binek bulamadım, onlar da bundan
sonra binecek vasıta bulamaz. Benden sonra benim gibi her sefere
çıkamamak onlara ağır gelir. Halbuki Allah yolunda savaşıp öldürülmeyi,
sonra diriltilip tekrar öl­dürülmeyi, sonra diriltilip tekrar
öldürülmeyi ne kadar çok isterdim.
(Buharı, Cihad, 56/119; Muslim, İmaret, 33/103- 106. Muvatta ; cihad :40)

Zeyd bin Eslem babasından rivayet ediyor. Rasulullah s.a.v buyurdu:
”Gökten
yağmur yağdıkça cihad tatlı ve hoştur. İnsanlar üzerine Kur’anı çokça
okuyanların,”Bu zaman cihad zamanı değildir” dedikleri bir zaman
gelecektir. Kim bu zamana ulaşırsa, bilin ki bu ne güzel cihad
zamanıdır.
Dediler ki; ‘Ya Rasulallah bunu söyleyecek kimse var mı dır?’
‘Rasulullah s.a.v buyurdu ki, ”Evet bu kimse Allah’ın , meleklerin ve bütün insanlığın lanetlediği kimsedir.”
( İmam Nevevi;Tagribul Tezhib,Şifa-i Essudur,Meşariul Eşvag ila Mesari El Uşşag )

Ebu Hureyre (r.a)’den rivâyete göre, Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurdu:
“Ümmetime
zor gelmeyeceğini bilsem hiçbir müfrezeden geri kalmazdım fakat ümmetim
savaş için binit bulamıyorlar, Ben de onları bindirecek binit
bulamıyorum. Hem benden ayrı kalmak ta onlara güç geliyor. Allah yolunda
şehid olup tekrar dirilmeyi tekrar şehid olup tekrar dirilmeyi ve
üçüncü sefer tekrar şehid olmayı çok isterim.”
(Buhârî, Cihad ve Siyer: 7; Muvatta’, Cihad: 14 , sunen-i Nesai :3100 )-


Ebu Hureyre (r.a) şöyle demiştir:
Rasûlullah (s.a.v)’den işittim şöyle diyordu:
“Canım
elinde olan Allah’a yemin olsun ki mü’minlerden bir kısmının benden
ayrı kalmalarına üzülmeyeceklerini bilsem ve onları bindirebilecek
binitler temin edebileceğimi bir bilsem. Allah yolunda savaşa giden
hiçbir müfrezeden geri kalmazdım. Canım elinde olan Allah’a yemin olsun
ki Allah yolunda ölüp dirilmeyi sonra diriltilip tekrar öldürülmeyi ve
yine öldürülmeyi isterdim.”
(Buhârî, Cihad ve Siyer: 7 , sunen-i Nesai :3101)

İbn Ebî Amîra diyor ki:
Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurdu:
“Allah yolunda şehid olmayı göçebe ve yerleşik hayat yaşayanların elde ettikleri her şeye tercih ederim.”
(Musned: 17221 , sunen-i Nesai :3102)

İbn Hasasise’den ( O Beşir b. Mabet’tir. Onun Zeyd b. Mabed es-Sedusi olduğu da söylenmiştir. İbn Hasasiye olarak meşhur olmuş )
Rasulullah’a
(s.a.v.) İslam üzeri­ne biat etmek için geldim. Bana Allah’tan başka
ilah olmadığına, Muhammed’in onun kulu ve Rasulü olduğuna şahidlik
etmeyi, beş vakit namaz kılmayı, ramazan orucunu tut­mayı, zekat
vermeyi, hac etmeyi ve Allah yolunda cihad et­meyi şart koştu.
Ey
Allah’ın Rasulü! İkisine gelince, ben onlara güç getiremem. Benim malım
on tane devedir. Onlar da çoluk ço­cuğumun sütü ve merkebidir.
Dolayısıyla zekatı veremem. Cihada gelince, arkasını dönenin Allah’ın
gazabına uğraya­cağını söylüyorlar. Bu nedenle savaşa girdiğimde ölümü
is­tememekten ve nefsimin korkmasından korkuyorum.

“ Rasulullah ellerini açıp hareket ettirdi ve:
Sadaka yok, cihad da yok, o zaman ne ile Cennete gi­receksin ?”
Sahabi dedi ki “Ey Allah’ın Rasulü sana biat ediyorum.”
Bunun üzerine tüm onlar üzerine benden biat aldı.
( Beyhaki,Sunen’ul-Kubra Kitabu’s-Siyer Babu Asli Farzı ‘1 Cihadi: 9/20.)

Seleme b. Nufeyl’den (r.a) şöyle rivayet edilmiştir. Der ki:

Ben Rasulullah (s.a.v.) ile otururken bir adam girip şöyle dedi:
Ey
Allah’ın Rasulü! Atlar salıverilmiş ve silah bırakıl­mış. Bazıları
savaşın artık olmayacağını, savaşın bittiğini id­dia ediyorlar.”
Rasulullah (s.a.v.) dedi ki:
Yalan
söylüyorlar. İşte şimdi savaş zamanı geldi. Ümmetim bir grup Allah
yolunda cihad etmeye devam edecektir. Muhalif olanlar, onlara zarar
vermez. Allah onlarla bir kavmin kalplerini kaydırır ki, onlarla onla­rı
rızıklandırsın. Kıyamet kopuncaya kadar savaşırlar. İyilik daha atların
kaküllerine Kıyamet gününe, savaş bi­tinceye ve

Yecuc ve Mecuc çıkıncaya dek bağlıdır.
[Nesai rivayet etmiş. Nesai benzerleriyle hasen bir isnad ile rivayet etmiş. Kitabu'1-Hayl (Atlar): 1, Ahmed: 4/104.]

Ebu Said el Hudri (r.a)’den rivâyete göre, şöyle demiştir:
Tebük savaşı olduğu yıl Rasûlullah (s.a.v), sırtını devesine dayayıp insanlara bir konuşma yaparak şöyle buyurdu:
“Size
insanların en hayırlısı ile en şerlisini haber vereyim mi? En hayırlı
kimse ölünceye kadar atının veya devesinin sırtında veya yaya olarak
Allah yolunda gayret eden kimsedir. En şerli kimse ise; Allah’ın
Kitab’ını okuyup da gerekenleri yerine getirmeyen kimsedir”
(Musned: 11124 , sünen-i Nesai 3055)

Ebu Hureyre (r.a)’den rivâyete göre, Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurmuştur:
“Allah’ın
azabından korkarak gözyaşı döken bir kimse süt memeye tekrar girinceye
kadar ateş o kimseyi yakmaz. Allah’ın dinini yeryüzünde hâkim kılmak
için gayret eden kimsenin çıkardığı toz ile Cehennem dumanı bir araya
gelmez”
(Tirmizî, Fedailul Cihad: 8; Dârimi, Cihad: 8 ,sünen-i Nesai 3057 )

Ebu Hureyre (r.a)’den rivâyete göre, Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurmuştur:
“Bir
kafiri öldürüp sonra da Müslümanca yaşamaya devam edip, Müslümanca ölen
kimse; o kafirle beraber Cehennemde olmaz. Allah yolunda gayret ederken
çıkarılan toz ile Cehennem ateşi bir araya toplanmaz. Kulun kalbinde
iman ile hased bir arada olamaz.”
(Tirmizî, Fedailul Cihad: 8; Dârimi, Cihad: 8 ,sünen-i Nesai 3058)

Rasulullah’ın (s.a.v) ashabından bir kişi tatlı su kaynaklarının bulunduğu bir vadiden geçti.
“İnsanlardan
el etek çekip bu vadide kalsam ? Ancak Rasulullah’tan (s.a.v) izin
almadan bu işi yapmam” diye düşündü. Bunu Rasulullah’a (s.a.v)
söyleyince , Rasulullah (s.av) :“Yapma ! Şüphesiz Allah yolundaki
birinizin (yaptığı cihad) fazileti , evindeki yetmiş yıl namazından daha
efdaldir. Allah’ın sizi bağışlamasını ve cennetine koymasını istemez
misiniz? Allah yolunda cihad ediniz .Devenin iki süt arası müddeti kadar
Allah yolunda savaşanlara cennet vacib olmuştur”
Tirmizi ,Cihad:17

Her ümmetin ruhbanlığı vardır , benim ümmetimin ruhbanlığı cihaddır”
(Ahmed bin Hanbel)