ELFÂZ-I KÜFÜR

[erkam]

lfâz'ın tekili olan lafız; söz, kelime ve ifade demektir. Küfür ise "kefera"
fiilinden mastar olup, sözlükte; bir şeyi örtmek anlamına gelir.
Kalbindeki imanını örten kimseye de bu yüzden münkir veya kâfir
denilmiştir. Bir terim olarak, kişiyi küfre düşüren ve dinden çıkmasına
sebep olan sözlere "elfâz-ı küfür" adı verilir.

Bir
mü'mini küfre düşüren sözler dörde ayrılır. Bunlar: İstihzâ, istihfaf,
istihkar ve istinkârdır. İstihzâ, dinin esaslarından birini alaya
almak; istihfâf, inanılması gereken ve zarûrât-ı diniyye denilen
prensipleri küçümsemek, hafife almak; istihkar, dinle ilgili temel
esasları ve dinin mukaddes saydıklarına hakaret etmek, çirkin sözler
söyleyip sövmek; istinkâr ise bir İslâmî hükmü açıkça inkâr etmek veya
dince mukaddes olan şeylere inanmayıp küfretmek.

Allah'ın
zatı, sıfatları, fiilleri, isimleri, emirleri, yasakları hakkında şaka
yollu da olsa alay ederek küçümseyici konuşmak ve Allah'a çirkin sözler
söylemek kişiyi dinden çıkarır. "Allah ile,
O'nun ayetleriyle, O'nun Rasulü ile alay mı ediyorsunuz? Boş yere özür
dilemeye kalkışmayın. Siz imandan sonra küfre düştünüz." (Tevbe, 65)

Peygamberlik
kurumunu ve peygamberlikle alay etmek, onlar hakkında küçük düşürücü
sözler söylemek istihkar (hakaret ve sövme) sayılır. Bu yüzden herhangi
bir peygamberi küçük gören, alay eden ve O'na ezâ veren dinden çıkar.

"Şüphe
yok ki, Allah'a ve Rasülü'ne eziyet verenlere Allah dünyada ve âhirette
lânet etmiştir. Onlara çok küçük düşürücü bir azap hazırlamıştır."
(Ahzab, 57)

"Münafıklardan
öyleleri vardır ki, peygamberi incitiyorlar ve 'O her söyleneni
dinleyen bir kulaktır' diyorlar. De ki, 'O sizin için bir hayır
kulağıdır. Allah'a da inanır, mü'minlere de. Iman edenleriniz için bir
rahmettir. Allah'ın Rasulüne eziyet verenlere ise acıklı bir azab
vardır." (Tevbe, 61)

Hz.
Peygamber'e hakaret dinden çıkardığı gibi, mukaddes kitaplara ve
kitaplara ve Kur'an-ı Kerim'e hakaret veya mukaddes kitapların aslını
inkâr edici sözler söylemek küfürdür. Kur'an'la, bir suresi veya
ayetiyle alay etmek, onu küçümsemek küfürdür. Meleklere hakaret etmek,
alay etmek, ayıplamak, onları küçük görmek küfürdür. Cebrâil'in vahyi
getirirken hata ettiğini, Hz. Ali yerine yanlışlıkla Hz. Muhammed'e
vahyi verdiğini söylemek de kişiyi dinden çıkartır. Azrâil'e, ölüm
meleği olduğu için hakaret etmek, meleklerin dişi olduğunu söylemek de
küfürdür. Sahabeleri tekfir ederek, onların mü'min olmadığını söylemek
de küfür kabul edilmiştir. Sahabeyi küçümsemek, alay etmek ve onlara
buğz etmek ise bid'at ve sapıklıktır. (Bkz. Feth, 18; Tevbe, 100)

Söyleyeni
dinden çıkaran küfür sözlerinin bu sonucu meydana getirmesi için hür
bir irade ve ihtiyarla söylenmesi gerekir. Tehdit, zor ve baskı altında
küfür sözlerini söyleyen kimse, ikrâh-ı mülcî yani tam zorlama ile,
öldürme, kesme, bedene zarar verme ve şiddetli dövme gibi işkence veya
bu tehditler varsa küfür sözü söyleyebilir.

"Kalbi
imanl adolu olduğu halde, küfre zorlanan müstesna olmak üzere, kim iman
ettikten sonra, küfre sine açarsa Allah'tan onlara bir azap vardır."
(Nahl, 106)

Bu
ayet, küfre zorlanan kimsenin dinden çıkmayacağını gösterir. Nitekim
Mekke müşrikleri, Yâsir ile hanımı Sümeyye'yi İslâm'dan dönmeleri için
zorlamış, işkence altında ikisini de öldürmüştür. Yâsir'in oğlu Ammâr'ı
da bir kuyuya atarak işkence yapmışlar, Ammâr işkenceye dayanamayarak,
kalbi imanla dolu olduğu halde, diliyle İslâm'dan döndüğünü söylemiş ve
canını kurtarmıştır. Haber Hz. Peygamber'e ulaşınca, kendisiyle görüşmüş
ve yine işkenceye mâruz kalırsa aynı sözleri söylemesine ruhsat
vermiştir. Yukarıdaki ayet-i kerime bu olay üzerine inmiştir.

Günümüzde
nice şarkılarda dinle ilgili kutsal esaslara hakaret taşıyan, kadere
isyan eden, bir kadını putlaştırıp Allah'ı sever gibi sevme ifadeleri
müslümanım diyen insanlar tarafından rahatlıkla söylenebilmektedir. Bir
futbol takımı ekber, yani Allah'a ait olan "en büyük" ifadesiyle
sloganlaştırılabilmekte, öğrencilere bir şahıs hakkında ilâhî özellikler
verilerek antlar, şiirler söylettirilebilmektedir. Medyada, kahvelerde,
sokaklarda nice elfâz-ı küfür rahatlıkla ağızlardan çıkabilmektedir.
"İşimiz Allah'a kaldı", "Allah'lık" gibi ifadelerle Allah hakkında
küçültücü ifadeler söylenebiliyor. Azrail'e kızılıp ileri geri sözler
söylenebiliyor. Bir kıza "Melek" ismi verilebiliyor, felek ifadesiyle
göklerin insan kaderi üzerinde etkisi kabullenilerek ona kader adına
hakaretler edilebiliyor. Açıkça kadere de çatılabiliyor. Zamana
sövülebiliyor. Cennet ve cehennemle ilgili fıkralar anlatılarak Allah'ın
ödül ve cezası şaka konusu edilebiliyor. Dini küçük düşürücü Bektaşi
fıkraları veya dinin kutsallarını küçük düşürecek uydurmalar
anlatılabiliyor. Allah'ın sıfatları başkasına verilebiliyor. Allah'tan
başkasına dua edilip medet ve yardım istenebiliyor. Allah'tan başkası
adına yemin edilebiliyor. Ağzımızdan çıkan her sözün hesabının
isteneceği unutularak küfür lafızları sakız gibi ağızlarda
dolaşabiliyor. Bütün bunlar, elfâz-ı küfür, şirk, irtidat gibi konuların
kapsamına girmektedir.

Ahmed KALKAN - Müslüman'ın Akaidi, İnanç Esaslarımız.