Abdullah bin Cafer

[erkam]

p { margin-bottom: 0.21cm; }


Ebû Ca’fer Abdullah Bin Cafer Bin
Ebî Tâlib. Hz. Ali’nin yeğeni ve Habeşistan’da doğan ilk
sahabe. Babası Ca’fer-i Tayyar Habeşistan’a hicret eden
sahabelerdendir. Ailesiyle birlikte Habeşistan’dan Medine’ye
dönen Abdullah, yedi yaşlarında iken Peygamber’e biat etti.
Babasının Mûte Savaşı’nda şehit düşmesi üzerine Hz.
Peygamber ona büyük ilgi gösterdi. Hâşimoğulları’ndan
Peygamber’i gören ve sohbetinde bulunanların sonuncusudur. Hz.
Peygamber’in vefatında on yaşlarında genç bir sahabe olan
Abdullah, ayrıca cömertliği ile de şöhret buldu; bu sebeple
“bahrül-cûd” ve “kutbü’s-sehâ” diye anıldı. Abdullah,
özellikle Hz. Ali’nin hilafetinde ve daha sonraki dönemlerde
adından sık sık bahsedilenlerden biri olmasına rağmen, siyasi
sahada pek önemli rol oynamadı. Mısır Valisi Kays Bin Sa’d’ı
azledip yerine, kendisinin ana-bir kardeşi olan Muhammed Bin Ebû
Bekir’i tayin etmesi konusunda amcası Ali’ye tavsiyede bulundu.
Cemel Vakası’na katıldı; Sıffîn’de Kureyş, Esed ve Kinâne
kabilelerine kumanda etti. Hz. Ali’yi şehit eden İbn Mülcem
hakkındaki kısas hükmünü bizzat infaz etti. Kerbela Vakası
öncesinde Kûfeliler’in isteklerini kabul etmemesi konusunda Hz.
Hüseyin’e tavsiyede bulunduysa da onu ikna edemedi ve kendisinin
de iki oğlu Hüseyin’le beraber Kerbela’da şehit edildi.
Abdullah Bin Cafer, doğrudan Hz. Peygamber’den, ayrıca annesi
Esma ve amcası Ali’den hadis rivayet etti. Bu hadislerden yirmi üç
tanesi Ahmed Bin Hanbel’in Müsned’inde yer aldı. Kendisinden de
oğulları İsmail ve İshak ile tabiînin ileri gelenlerinden Kasım
Bin Muhammed, Urve Bin Zübeyr ve Şa’bî gibi âlimler hadis
rivayet etti. 700 yılında Medine’de öldü.