Hadislerle İnfak

[erkam]

“Güneşin her doğuşunda güneşin yanında duran iki melek insanlar ve cinler dışında bütün mahlûkatın duyabileceği bir şekilde şöyle seslenirler:
-          Ey insanlar! Rabbinize koşun. Az ama yeterli olan rızık, çok olup oyalayan rızıktan daha hayırlıdır.
         Güneşin her batışında da güneşin yanında duran iki melek insanlar ve cinler dışında bütün mahlûkatın duyabileceği bir şekilde şöyle seslenirler:
-          Allah’ım! İnfak edenin malını artır. Cimrilik edenin ise malını yok et.”(Kitabu’z-Zühd/Ahmed bin Hanbel 102.)

“Malı sağından, solundan, önünden ve arkasından infak edenler hariç, dünyalığı çok olanlara yazıklar olsun!” (İbni Mace/Kitabu’z-Zühd 4129.)

Rasulullah (s.a.v)’ın ev halkı bir koyun kesmişlerdi. Hepsini infak etmişler sadece kürek kemiği kalmıştı. Rasulullah (s.a.v):
-          Ey Aişe! Koyundan geriye ne kaldı? diye sordu. Aişe:
-          Yalnız kürek kemiği kaldı, cevabını verdi. Rasulullah (s.a.v) da:
-          Hayır, kürek kemiğinin dışında hepsi bize kaldı, buyurdu.” (Tirmizi/Sıfatu’l-Kıyame 34.)


Ensar’dan bir adam Rasulullah (s.a.v)’a gelerek:
-          Ey Allah’ın Rasulü! Bana ne oluyor da ölümü sevmiyorum? diye sordu. Rasulullah (s.a.v):
-          Malın var mı? buyurdu. Adam:
-          Evet, var, cevabını verdi. Rasulullah (s.a.v):
-          Öyleyse malını kendinden önce gönder (infak et), buyurdu. Adam:
-          Ey Allah’ın Rasulü! Buna gücüm yetmez, dedi. Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v) şöyle buyurdu:
-          Kişi malıyla beraberdir. Onu önceden gönderirse, ona kavuşmak ister. Geride bırakırsa da onunla beraber geride kalmak ister.” (Kitabu’z-Zühd ve’r-Rekaik/Abdullah ibni Mübarek 634.)

Yetimin biri Rasulullah (s.a.v)’a gelerek:
-          Ey Allah’ın Rasulü! Falancanın bahçesindeki bir hurma ağacı yere yıkıldı. Emredin de, o ağacı bana versin, ben de bahçemin duvarına koyayım, dedi. Rasulullah (s.a.v) adamı çağırıp:
-          Ağacını şu adama verirsen ben de sana cennette bir hurma bahçesi verileceğine kefil olurum, buyurdu. Ama adam bu teklifi kabul etmedi. Bunun üzerine Ebu Dahdah adama:
-          Ağacını bana ver, ben de sana bahçemi vereyim, dedi. Adam bunu memnuniyetle kabul etti. Sonra Ebu Dahdah Rasulullah (s.a.v)’a giderek:
-          Ey Allah’ın Rasulü! Ben o adamın ağacını hurma bahçem karşılığında satın aldım. Sana veriyorum, sen de adamı çağırıp ona ver, dedi. Rasulullah (s.a.v) Ebu Dahdah’ın bu hareketine o kadar sevindi ki, üst üste:
-          Ebu Dahdah cennette nice büyük ve değerli hurma ağaçlarına sahip oldu, buyurdu. Daha sonra Ebu Dahdah bahçesine gitti ve hanımına:
-          Bahçeden çık. Ben bahçeyi cennette bir ağaç karşılığında sattım, dedi. Hanımı da:
-          Ne kadar karlı bir alışveriş yapmışsın, dedi.” (Mecmeu’z-Zevaid 10/3242.)