Son Ramazan...

[erkam]

Bu sene son Ramazanınız olduğunu bilseniz nasıl bir oruç tutmayı isterdiniz?

Bu soruyu gördüğümden beri düşüncelerdeyim…

Acaba bilseydim son Ramazan’ım olduğunu. Ne yapardım nasıl davranırdım. Tuttuğum orucu bırakmak ister miydim?

Acaba bilseydim gerçekten bunun sonra orucum olduğunu, diğerlerinden ne farkı olurdu? Ya da farklı kılmayı düşünür müydüm?

Elbette düşünürdüm. Çünkü düşünüyorum da hiçbir insan tanımıyorum ki “ben orucumu layıkıyla tuttum.” Diyebilsin. O zaman


böylesi bir olasılıksız durum karşısında ancak hüzünlenmek düşer bizimde kader bohçamıza.

Son. Sonlar hep insana ölümü anımsatıyor. Kaçınılmaz son. Ve son Ramazan…

Bilseydim son ramazan’ım olduğunu muhtemelen pişmanlığa boğulurdum. Günahlarım sevaplarım, umduklarım, ummadıklarım. Dostlarım. Kırdıklarım, kırıldıklarım. Annem, babam, kardeşim. Sevdiklerim… Hani derler ya film şeridi gibi gözlerinin önünden akıp gidecek yaşantın… Aynen öyle geçip giderdi… Ve hepsinden bu son’da kurtuluş bulabilmek için affedilmeyi dilerdim. Her gece uykuyu uykuya gönderir, normalde yaptığımdan kat kat fazla ibadet ederdim. Ya da gündüzlerimi erkenden uyandırıp, tuttuğum oruç için bonus sevaplar kazanmaya çalışırdım.

Namazlarımı hiç ulaşamadığım bir dereceye yükselerek kılardım belki. Ya da Kuran’ımı çok daha üzerine düşerek okurdum. Daha çok gülümser , sünnet niyetine süslerdim.

Bilseydim ki bu Ramazan son ramazanım, bire karşı on verilen zamanlarımı daha iyi değerlendirmeye çalışırdım. Boşluktan çıkar, kendimi doldurmaya çabalardım. Her gece kadir gecesiymiş gibi coşardım mesela. Ya da o gece efendimizi görecekmişçesine heyecanlı geçerdi her gecem… Bilemiyorum.

Aslında biliyorum. Olduğumdan farklı biri olur çıkardım. Bilseydim ki sonum yakındır, her vaktime bir secde kondurur, secdede ölmeyi dilerdim.

Ama hak eder miydim bilmiyorum. Bilemeyeceğim de…

Ve yine ama şunu da biliyorum ki sonum yakın.

Sonumuz yakın. Ancak yüce rabbimiz biliyor ki bu ramazan bizim kaçıncı ramazan’ımız. Ama biz bilmiyoruz. Belki bu ramazan son olacak ve bir dahakine ulaşamayacağız. Neden bilmeyi bekleyelim ki?

En güzel şekilde, son orucumuzmuş gibi, ömrümüzün son dakikalarıymış gibi hazırlanmayalım bu Ramazana?
Bir yerde Allah bizlere zamanımızı değerlendirmeyi öğrenelim diye göndermiş olamaz mı? Bir sonuca birçok sebep bulamaz mıyız? İnsanız düşünmek, yorumlamak, seçmek için akıl verilmedi mi?

Neden bekleyelim?

Beklemek için çok geç olamaz mı?

O halde bu “son” Ramazan’ımızda rabbim yar ve yardımcımız olsun inşallah.

Elam E. Doğan