Kimler Şefaat Edecek?

[abdullah]

1. Allahu Teâlâ: Mahlukattan kendisine şefaat izni verilenlerin tamamı şefaat ettikten sonra rahmet edenlerin en merhametlisi ve Cebbar olan Allah:
-Melekler şefaat etti, nebiler şefaat etti, mü’minler de şefaat etti, geriye sadece Erhamu’r-Rahimîn [Benim şefaatim] kaldı, buyurur. Akabinde dünyadayken hiçbir hayır yapmamış ve simsiyah kömüre dönmüş olan bir kısım insanı bir kabza kabzalayarak ateşten çıkarır ve Hayat Nehri’ne atar. Onlar reyhan tohumlarının çabucak çıktığı gibi biterler ve beyaz, parlak inciler gibi nehirden çıkarlar. Bunların boyunlarında halkalar vardır. Cennet ahalisi bunlar için:
-İşte bunlar işlemiş oldukları hiçbir amelleri, geçmiş hiçbir hayır ve haseneleri olmadığı halde Allah’ın cennete girdirdiği azatlıklarıdır, derler. Onlara:
-Gözünüzün görebildiği ve onunla beraber bir katı daha sizindir, denilir.(Buhârî 7312-7313, Müslim 183/302)

2. Melekler: Daha önce geçen bazı ayetlerde de görüldüğü gibi meleklerin bazılarına şefaat izni verileceği ve onların da Allah’ın razı olup şefaat edilmesine izin verdiği kimselere şefaat edecekleri bildirilmektedir.(Enbiya 28, Necm 26)

Az önce geçen hadisteki Allah (Azze ve Celle) nin:
“Melekler şefaat etti…” sözü de meleklerin şefaat edeceklerine delillik eder.

3. Nebiler: Yukarıdaki hadiste geçen:
“…Nebiler şefaat etti…” sözü nebilerin şefaat edeceklerinin delilidir.
Ayrıca Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) in bildirdiğine göre, Allah (Tebâreke ve Teâlâ) kıyamet günü Adem (Aleyhi's-Selam) a zürriyetinden 110.000.000 (yüz on milyon) kimseye şefaat ettirir.(Terğib ve Terhib 7/198, Taberânî)

Yine İbrahim (Aleyhi's-Selam) kıyamet günü:
-Rabbim! Evladımı (ateşte) yaktın, deyince Allahu Teâlâ şöyle buyurur:
-Kalbinde zerre miktarı veya arpa miktarı iman bulunanları ateşten çıkarın!(Terğib ve Terhib 7/198, İbni Hibbân Sahih)

Bildiğimiz kadarıyla Allah’ın, meleklerin, nebilerin ve mü’minlerin yapacakları şefaat yalnızca ateşe girmiş olup bir müddet orada kalan tevhid ehli kimselerin oradan çıkarılarak cennete girdirilmesi şeklinde olacaktır.

4. Mü’minler: Şefaat sahiplerinin dördüncü kısmı, mü’minlerin Sırat Köprüsü’nü geçip en büyük korkudan yana emin olduklarında cehenneme düşen imanlı kardeşleri hakkında yapacakları şefaattir.

Onların ateşe düşen kardeşleri için Allahu Teâlâ’ya yalvarmaları, dünyadayken haklarını almak için yaptıkları mücadelelerinden daha şiddetli ve isteklidir. Onların kendileriyle beraber namaz kılan, oruç tutan, hacceden ve her türlü hayır işleri yapan kardeşleri olduklarını dile getirerek onlar için şefaat talep ederler. Bunun üzerine Allahu Teâlâ izin verir ve onları, kalbinde zerre miktarı iman bulunanları çıkarmaları için üç ya da dört sefer ateşe gönderir.(Buhârî 7312, Müslim 183/302)

5. Bazı Salih Ameller: Oruç ve Kur’an da kıyamet günü, dünyadayken bu ibadetleri (çokça) yapanlara şefaatçi olacaklardır.(Terğib ve Terhib 3/273, Müslim 804/252, Ahmed 5/249 No:22498-22499, 22546, Mu’cemu’l-Kebir, Hâkim, Sahihu’l-Cami 3882)

Hatta Allahu Teâlâ, cehennemden en son çıkacak kişiye:

-Git, cennete gir! Dünya kadar ve (onunla beraber) on katı yer senindir, buyurur. İşte cennet ehlinin en aşağı menzil (yer) sahibi bu kimsedir.(Buhârî 6469, 7305-7306, 7373, Müslim 186/308)

Mahşer sahasında Allah’ın dilediği kadar beklendiği andan kalbinde zerre miktarı iman bulunan en son kişi cehennemden çıkana kadar yukarıda bahsi geçenler tarafından şefaat söz konusu olacaktır. Bu, reddedilemeyecek kesin naslarla sabittir.

Kalbinde iman olmayan müşrik, kafir ve münafıklara gelince onlar için şefaat edilmesi söz konusu olmayacaktır. Geçen deliller buna yeterince delillik etmektedir.
alıntıdır

En son şefaat tamamlandıktan sonra ise ölüm, Sırat Köprüsü’nün üzerine alaca bir koç sûretinde getirilerek boğazlanır (öldürülür) ve cennet ile cehennem ahalisine hitaben artık ölüm diye bir şeyin söz konusu olmadığı, ebediliğin olduğu ilan edilir. Bu olay üzerine cennetliklerin sevincine sevinç, cehennemliklerin üzüntüsüne de üzüntü eklenir. Çünkü artık hiç kimse bulunduğu yerden çıkmayacak, çıkamayacaktır. Yani cennet ehli sonsuza kadar o nimet yurdunda bulunmaya, cehennem ehli de sonsuza kadar o azap yurdunda bulunmaya devam edecektir.

Dünyadayken herhangi bir mahluktan şefaat talebinde bulunmak ise caiz değildir. Yani ‘Şefaat ya Rasûlallah!’, ‘Ey falanca, ey filanca bana şefaat et!’ denilmez. Bunun yerine Allah (Azze ve Celle) ye şefaatçilerin şefaatine müstehak olan kullardan olmak için dua edilir.