CENNETLE MÜJDELENEN AİLE; ÜMMÜ DAHDAH VE EŞİ

[muslim]

Kim Allah’a Güzel Bir Borç Verirse…

Medineli Müslüman hanımlardan olan Ümmü Dahdah, Künyesi Ebu Dahdah olan
Sabit b. Dahdah’ın eşidir. İslam Medine’de yayılmaya başlayınca eşi ile
birlikte Müslüman olan Ümmü Dahdah, eşi gibi büyük bir samimiyetle
İslam’a sarıldı. Hayır için yarışanlar kervanına katılarak bize hiçbir
zaman unutmamamız gereken altın bir tablo sundular.

İbn- i Mesud anlatıyor: “Kim Allah’a güzel bir borç verirse, Allah ona
bunun karşılığını kat kat verir.” (Bakara, 245.) ayeti nazil oldu.
Ayetin indiğini duyan Ebu Dahdah, vakit kaybetmeden hemen koşarak Allah
Resulü (sav)’nün yanına geldi. Ona:

- Anam- babam sana feda olsun ey Allah Resulü (sav)! Allah hiçbir şeye
muhtaç değilken bizden borç mu istiyor? diye sordu. Hz. Peygamber:
- Evet, bununla sizi cennete koymak istiyor, buyurdu. Ebu Dahdah:
- Şimdi ben Rabbime borç verirsem, bunun için beni ve çocuklarımı
cennete koyacağını taahhüt mü ediyor? diye sordu. Allah Resulü(sav):

- Evet, buyurdu. Ebu Dahdah: elini Allah Resulü(sav)’ne uzatarak:
- Öyleyse elini bana uzat ey Allah Resulü (sav)! Benim iki bahçem var,
biri yukarıda diğeri aşağıda. Vallahi bunlardan başkada bir şeyim yok,
ikisini de Allah’a borç vermek istiyorum, dedi. Allah Resulü(sav):

- Onlardan birini Allah için bağışla, diğerini kendi ve ailenin geçimi için bırak, buyurdu. Ebu Dahdah:
- Büyük olan ve çok sevdiğim 600 ağaçlı hurma bahçemi Rabbime borç veriyorum, dedi. Allah Resulü(sav):
- Öğle ise Allah(c.c) buna karşılık sana cenneti verecektir, buyurdu.(1)

Ebu Dahdah’ın gerçekten çok güzel bir hurma bahçesi vardı. Bu hurma
bahçesi, Medine’deki bahçelerin en güzeli ve en büyüklerinden biriydi.
Bahçede tam altı yüz hurma ağacı bulunuyordu. Allah Resulü (sav), Allah
adına ondan bu borcu (bağışı) kabul edince dünyalar Ebu Dahdah’ın oldu.

Rabbi ona ve onun gibi cömert müminlere ne kadar büyük bir lütufta
bulunmuştu. Allah fakir kulları adına zengin kullarından borç istiyordu.


Peygamberine indirdiği Kur’an- ı Mübin’inde onun gibilere bizzat hitap
ederek, onlardan fakir müminler adına borç istemişti. Kainatın yegane
sahibi, ahiretin tek maliki olan Rabbi, bu borç karşılığında elbette
ona, gözlerin görmediği, kulakların duymadığı, akılların hayal bile
edemediği lütuflar ihsan edecekti. Bunu çok iyi biliyordu. Zira o,
Nebevi terbiyeden geçmişti. Rabbinin ne demek istediğini çok iyi
anlamıştı. Karşılığının kat kat verileceğine olan imanı tamdı. Tıpkı eşi
Ümmü Dahdah gibi.


Ebu Dahdah hurma bahçesine gidip de olayı eşine anlatınca eşi ona
kızmak, darılmak, onu tenkit etmek bir yana, eşinin yaptığı bu
alışverişten dolayı çok memnun oldu, çok sevindi.. Ebu Dahdah ona:

- Ey Dahdah’ın annesi! Hurma bahçesinden çık! Ben onu hurmalarıyla
birlikte cennet karşılığında Rabbime sattım, deyince, eşi onu tebrik
ederek:
- Kârlı bir ticaret yapmışsın ey Ebu Dahdah! Allah alışverişini mübarek
kılsın, dedi. Sonra topladıkları hurmaları bahçede bırakıp, çocuklarını
yanına alarak bahçeyi gönül hoşluğu içinde terk etti.

O günlerde Nebevi terbiyeden geçen erkek kadın bütün sahabelerin, hepsi
birbirinden şuurluydu. Rasul- i Zişan’ın rahle- i saadetlerinde ilmi hal
okudukları için, her biri birbirinden güzel, dillere destan örnekler
sergiliyordu.

Bazı sahabeler hakkında yeterli bilgiye ulaşamasak da, onların hepsi de
tıpkı Ümmü Dahdah gibi örnek alınmaya değer yıldızlardı.(2)

Ebu Dahdah (ra)ın Rasulullah Sevgisi

Ve başka bir tablo… Enes b. Malik (ra) anlatıyor:
Bir gün sahabelerden biri Allah Resulü (sav)’nün yanına gelerek ona:

- Ey Allah Resulü (sav)! Falanın aşılık hurma ağacı var, benim hurma
bahçemi onun bu ağacı ile aşılamak istiyorum. O ağacı bana vermesi için
emir buyurur musunuz? Mutlaka o ağaçla bahçemi kurmam gerekiyor, diye
ricada bulundu. Allah Resulü (sav), sahabenin bu ricasını, hurma ağacı
olan diğer sahabesine iletti. Ona:

- Eğer hurma ağacını ona verirsen, sen de buna ona karşılık cennette bir
hurma ağacı kazanırsın, buyurdu. Ağaç sahibi özür dileyerek ağacını
vermek istemediğini söyledi.

Allah Resulü (sav) ricası reddedildiği için sahabesine ne kızdı, nede
darıldı.Ona en küçük bir tepki göstermedi. Yalnızca onun cevabını diğer
sahabesine iletti. Onu manen de sorumlu tutmadı, zira ona yaptığı bu
rica peygamberlik sıfatı ile değil insanlık sıfatı ileydi. Ağaca yahut
onun bedeline, kendisinin daha fazla ihtiyacının olduğunu düşünen
sahabe, Allah Resulüne uygun bir dille “hayır” dedi. Tam bu
sırada Ebu Dahdah yanlarına geldi. O sırada ağaç sahibi gitmişti. Durumu
öğrenen Ebu Dahdah hemen ağaç sahibinin yanına giderek:

- Ağacını benim hurma bahçeme karşılık bana satar mısın? diye ona çok
cazip bir teklifte bulundu. (Bu bahçe, Ebu Dahdah’ın Allah için
bağışladığı altı yüz hurmalık bahçenin dışında, başka küçük bir bahçe
idi.) Sahabe bir ağaca karşılık bir bahçe verilince, çok karlı bir
alışveriş olduğunu düşünerek hiç düşünmeden teklifi hemen kabul etti.
Asıl büyük kazanç elde eden Ebu Dahdah da teklifi kabul edildiği için
çok sevindi. O sevinçle hızlıca Allah Resulü (sav)’nün yanına giderek,
Ona:

- Ey Allah Resulü (sav)! Ben bahsedilen hurma ağacını, hurma bahçeme
karşılık satın aldım. O ağacı sana veriyorum. Onu istediğine
verebilirsin, dedi. Allah Resulü (sav) Ebu Dahdah’ın bu hareketinden
dolayı çok memnun oldu. Sevinçten orada bulunan ashabına dönerek
defalarca:

- Cennette Ebu Dahdah için dikilmiş nice ağaçlar vardır, buyurdu.(3)

Dipnotlar: 1- Kurtubî, Ahkâmü’l- Kur’ân, 2/202. 2-
İbnü'l- Esîr, Üsdü'l- Gâbe, 5857, 7429. Sahabe; İbn Hacer, İsâbe, 9855,
12003, Sahabe; İbn Manzûr, Muhtasar, 27/256. 3- Müsned, 5/95; 3/146.